In ‘Het Verdriet van België' beschrijft Hugo Claus hoe de jonge Louis Seynaeve net voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog opgroeit in een West-Vlaams provinciestadje en na harde leerjaren in een streng internaat, waar hij ‘emotioneel ontwaakt', schrijver wordt. Door zijn ogen krijgen we een bonte parade te zien van mensen die allemaal op hun manier – al dan niet collaborerend – de ‘wereldbrand' proberen door te komen.
“Het moet een boek worden over het leven in Vlaanderen zoals ik het gekend heb”, zei Claus ooit, jaren voor de publicatie, ”maar zoals het nu niet meer bestaat.” Of dit laatste echt zo is, laten we zoals de kerk in het midden.
In ieder geval, dàt Vlaanderen, waarin de vele nonkels en tantes van Louis en hun lotgenoten vrolijk hun ‘devoren doen' wil deze grappige, tedere en soms wrange voorstelling weer voor u oproepen.
|